ZABAWY I ĆWICZENIA LOGOPEDYCZNE 

 PROPOZYCJE I WSKAZÓWKI

 

Zabawy rodzic/dziecko/ rodzeństwo

1. Logopedyczne kolorowanki
Wycinamy obrazki po obwodzie ramki (jeśli jest taka potrzeba, można kartę podkleić brystolem) i rozdajemy je uczestnikom do pokolorowania. Następnie każdy mówi głośno, jakie pokolorowało przedmioty – i układa z danymi wyrazami zdania.

2. Układanie zdań
Kładziemy wycięte obrazki białym tłem do góry. Dziecko/ rodzic losują po dwa obrazki i układają zdanie zawierające oba wylosowane słowa.

Przykład:
Ania wylosowała nóż i żelazko. Jej zdanie brzmi: „Nie wolno naprawiać żelazka nożem.”

3. Lista zakupów
Każde z   jeden obrazek, patrzy, co wylosowało i nie pokazuje pozostałym. Następnie dzieci/rodzic siadają w kole, każde dziecko kolejno mówi zdanie „Dzisiaj musimy kupić ...” – tutaj podaje nazwę wylosowanego przedmiotu i kładzie wylosowany obrazek przed sobą tak, by wszyscy go widzieli. Następne dziecko zaczyna zdanie w identyczny sposób, tylko do „listy zakupów” dodaje swój przedmiot. itd.

Przykład
Asia wylosowała grzebień; Mateusz wylosował ciężarówkę, Milena ma odkurzacz, a Sebastian – talerze.

Ciąg zabawy będzie następujący:
Asia: Dzisiaj musimy kupić grzebień.
Mateusz: Dzisiaj musimy kupić grzebień i ciężarówkę.
Milena: Dzisiaj musimy kupić grzebień, ciężarówkę i odkurzacz.
Sebastian: Dzisiaj musimy kupić grzebień, ciężarówkę, odkurzacz i talerze – itd.


W przypadku, gdy słówka na obrazkach nie są odpowiednie do tematu zakupów (np. drzewo, żaba), można zmienić zdanie na "Dziś widziałem ...", "Potrafię narysować ..." lub dowolne inne, które pasuje do zestawu obrazków.

5. Kalambury
Dzieci kolejno losują obrazki, a następnie pokazują pozostałym gestami, opisują lub rysują to, co wylosowały.

8. W muzeum, w domu i na dworcu (potrzebne są dwa arkusze identycznych kart). Rozdajemy dzieciom obrazki w taki sposób, by każde z nich miało swoją parę (inaczej mówiąc – w każdej z dwóch grup będą jedne nożyczki, jedna filiżanka, jedna żarówka, itd). Dzieci zapoznają się ze swoim obrazkiem i trzymają go tak, by pozostali go nie widzieli. Zadaniem dzieci jest znaleźć wśród pozostałych swoją parę (uczestnicy pytają się wzajemnie, kim są). Połączone pary siadają na podłodze i czekają na koniec gry.

Sedno zabawy:
Na hasło „W muzeum” dzieci chodzą po sali i szukają swojej pary szeptem, jakby były w muzeum.
Na hasło „W domu” dzieci szukają swojej pary mówiąc w sposób naturalny, ani głośno, ani cicho.
 

Ćwiczenie ma za zadanie utrwalać poprawną wymowę danej głoski artykułowanej z różnym natężeniem dźwięku.

9. Co było dalej? - zabawa w parze.
Dziecko i rodzic lub dwoje dzieci siadają na przeciwko siebie. Pośrodku, między nimi, leży stosik wyciętych obrazków, białym tłem do góry. Pierwsza osoba z pary wyciąga obrazek i układa zdanie z danym wyrazem. Druga osoba z pary wyciąga kolejny obrazek i kontynuuje rozpoczętą historię, wypowiadając zdanie z nowym wyrazem. Zdanie to powinno być logiczną konsekwencją zdania poprzedniego. I tak na przemian gracze wyciągają obrazki i tworzą dalszy ciąg opowieści, wypowiadając za każdym razem jedno zdanie z wyciągniętym przez siebie słowem. Wykorzystane obrazki układamy kolejno w drugi stosik.

Gdy obrazki skończą się i historyjka dobiegnie końca, można spróbować opowiedzieć ją od końca, zdanie po zdaniu, wspomagając się kolejnymi obrazkami ułożonymi w stosiku wykorzystanych słów.

Wesołej zabawy na podstawie  - superkid.pl ( dużo ciekawych propozycji zabaw logopedycznych)  !!! polecam

Sprawdź też ćwiczenia w :

- logopestka.pl

-logozabawy.pl

Zajrzyj także do gier online logopedia.

SuperKid.pl:

• TYSIĄCE materiałów edukacyjnych

• dla dziecka: RADOŚĆ z własnych osiągnięć

• BEZPIECZNA NAUKA i ZABAWA w jednym :)

Bo KAŻDE dziecko jest mądre i inteligentne.
Trzeba tylko dać mu szansę.

 

 

Ćwiczenia logopedyczne

ZESTAW ĆWICZEŃ MAJĄCYCH NA CELU WYWOŁANIE PRAWIDŁOWEJ ARTYKULACJI GŁOSEK  SZEREGU  SYCZĄCEGO (s, z, c, dz )

 

Ćwiczenia języka:

  • Wysuwanie języka do przodu oraz chowanie go w jamie ustnej przy szeroko otwartej buzi     ( robimy półeczkę z języka);

 • Kierowanie wysuniętego języka w kąciki ust – naprzemiennie język długi i wąski lub krótki i szeroki (np. Żyrafa i słoń grają w tenisa);

• Unoszenie języka na górną wargę – język wąski i szeroki ( stawiamy kropkę lub chowamy całą wargę) przy szeroko otwartej buzi;

• wysuwanie i chowanie języka pomiędzy zbliżonymi zębami ( czeszemy język);

• oprzeć czubek języka o dolne zęby – język wybrzuszyć tak aby górne zęby skrobały jego grzbiet ( drapiemy koci grzbiet);

• robienie z języka rurki;

• unoszenie języka na górne zęby a następnie przesuwanie go w kierunku podniebienia miękkiego

 ( malowanie sufitu );

 • przesuwanie językiem po wewnętrznej i zewnętrznej stronie zębów górnych i dolnych            ( lakierowanie zębów );

• mlaskanie czubkiem i środkiem języka , przyssanie języka do podniebienia przy szeroko otwartej buzi ( pokaż jak ssiesz cukierka );

• żucie brzegów języka zębami trzonowymi z obu stron jednocześnie    

Ćwiczenia warg:  

• szerokie otwieranie i zamykanie ust ( śpiewak operowy );

• naprzemienne całuski i uśmiechy;

• naprzemienne robienie wesołej i smutnej miny ( kąciki ust do góry lub do dołu);

• układanie dolnej wargi na górną i odwrotnie ( chowanie wargi );

• naprzemienne przygryzanie warg górnej i dolnej zębami;

• naprzemienne zasłanianie zębów górnych i dolnych wargami;

• gwizdanie, parskanie, cmokanie;

 • wymawianie z przesadną dokładnością samogłosek: a, o,e, u, y, i;  

Ćwiczenia żuchwy:

• opuszczanie i zamykanie szczęki dolnej;

• poruszanie żuchwą w linii poziomej (wahadełko)

• naśladowanie żucia krowy;

Ćwiczenia można wykonywać naprzemiennie przy zamkniętych i otwartych ustach.    

Wywoływanie prawidłowej artykulacji głoski „s”  

• rozciągamy wargi i wypowiadamy „eee...” - język leży za dolnymi siekaczami na dnie jamy ustnej; utrzymując podany układ języka polecamy przymknąć usta a zęby zbliżyć do siebie ;

 • przed lustrem wypowiadamy wydłużone „eeeesssssss” - dziecko kontroluje układ narządów mowy w lustrze;

• aby mieć pewność, że język w trakcie wymawiania głoski nie zmieni położenia można polecić dziecku aby przytrzymywało czubkiem języka przy zębach np. supeł zawiązany na nici, kawałeczek andruta itp.

• Można polecić dziecku aby zagryzło słomkę do picia ułożoną po środku języka, wsuniętą na około 2 – 3 cm w głąb jamy ustnej – przy tym układzie dziecko próbuje dmuchać;

• Należy zwrócić uwagę, aby zgryz dziecka podczas artykulacji był naturalny     Utrwalanie prawidłowej artykulacji głoski:  

• Utrwalanie głoski w izolacji przy zachowaniu prawidłowego układu języka – strumień powietrza ma się wydobywać z przodu a nie z boku ust: - syczenie do środka pustej butelki (zaklinanie węża); - popychanie „syczeniem” piłeczki pingpongowej, piórka, papierowej maleńkiej łódeczki na wodzie; - robienie fal na wodzie w misce (marszczenie wody) 

 • Utrwalanie głoski w sylabach poprzez

• powtarzanie sylab: Sa, so, se, su, sy asa, aso, ase, asu, asy, osa, oso, ose, osu, osy, esa, eso, ese, esu, esy, usa, uso, use, usu, usy ysa, yso, yse, ysu, ysy

• zabawy w wymyślanie słów zaczynających się na wyćwiczone sylaby  

3.  Utrwalanie głoski w wyrazach:

  Sala, sałata, sanki, samolot, samochód, sandały, sarna, sobota, sok, soda, sople, sowa, ser, seler, sukienka, surowy, suchy, sól, syrop, synek;   masa, kasa, klasa, pasek, piasek, basen, fasola, osa, kosa, włosy, wąsy mięso, las, nos, kłos, pies, lis;   schody, sklep, skakanka, słoma, słoik, smutny, smoła, snopek, spodek, spodnie, stół, stopa, stary, stodoła, studnia, sweter;   laska, maska, deska, miska, masło, list most, sosna, pasta, miasto, pusty, usta, kapusta, sos, sasanka,     suchy ser                                                   

surowy seler          samochód osobowy                                  strome schody stary stół                                                   sklep sportowy      smaczna sałata                                          spokojny piesek sypki piasek                                              kostka masła          pusty słoik                                                 wysoka sosna wąski pasek                                              jasne włosy            sosnowe deski    

• Utrwalanie głoski w dłuższych formach wypowiedzi aż do zautomatyzowania poprawnej artykulacji w mowie potocznej.  

Stefek ma sanki. W sklepie sprzedają sałatę. Na stole stoi słoik. Na półmisku jest mięso.          Lis ucieka do lasu. Na basenie jest wesoło. Na stołku są sandały. Nad sadzawką rosną chwasty. W stodole są snopki słomy.  

• opowiadanie obrazków;

• wierszyki, piosenki        

ZESTAW ĆWICZEŃ MAJĄCYCH NA CELU WYWOŁANIE PRAWIDŁOWEJ ARTYKULACJI GŁOSKI „r”  

Ćwiczenia motoryki narządów mowy: 

 • konik – kląskanie czubkiem i środkiem języka;

• winda – otwórz szeroko buzię, poruszaj językiem tak jakby był windą – raz do góry, raz do dołu;

• malarz – malujemy pędzlem (język) sufit (podniebienie) – zaczynamy od zębów w stronę gardła;

• młotek – wbijamy gwoździe w ścianę. Zamieniamy język w młotek, który będzie wbijał w ścianę (wałek dziąsłowy) zaczarowane gwoździe (najpierw należy szpatułką lub zimną łyżeczką dotknąć podniebienia tuż za górnymi siekaczami nazywając je np. zaczarowanym miejscem lub parkingiem – w tym miejscu język powinien „przybijać” gwoździe);

• liczenie ząbków – dotykanie czubkiem języka kolejnych ząbków na górze i na dole przy szeroko otwartej buzi;

• żyrafa – ma długą szyję, którą potrafi wyciągnąć wysoko do góry – a jak daleko ty sięgniesz swoim językiem?;

• słoń – ma długą trąbę, którą potrafi wszędzie sięgnąć – a czy ty potrafisz dotknąć językiem ostatniego zęba na górze? ( na dole, nosa, brody, ucha itd.);

• sklejanie pierogów – nagryzanie brzegów języka zębami (masaż i rozciąganie języka);

• wyżymaczka – przeciskanie języka przez maksymalnie zbliżone do siebie zęby

• półeczka – wysuwanie szerokiego języka z buzi nie dotykając zębów;

• zlizywanie z płaskiego talerza nutelli, miodu, mleka w proszku – w zależności od upodobań dziecka; • odrywanie językiem przyklejonego do podniebienia opłatka, andruta;

 • zdmuchiwanie skrawka papieru umieszczonego na czubku języka;

• przytrzymywanie czubkiem języka przy podniebieniu (na „parkingu”), rodzynek, płatków kukurydzianych, rodzynek itp.    

• Ćwiczenia przygotowawcze 

 • trzepanie dywanów – szybkie, kilkukrotne uderzanie językiem o górną wargę;

• rozmowa z ufoludkiem –wypowiadanie zbitki sylabowej „lalolule” najpierw wolno, potem coraz szybciej;

 • rozmowa z ufoludkiem II -wielokrotne, coraz szybsze wypowiadanie zbitki sylabowej bda bdo bde bdu bdy, pta pto pte ptu pty  

  • karabin maszynowy – energiczne, jak najszybsze wypowiadanie głosek „tttttttt”, „dddddddd”, „tdtdtd”, „tdntdntdn” - język powinien uderzać w „zaczarowane miejsce” - nie może dotykać zębów – przy szeroko otwartej buzi

• powtarzanie sylab: tetetetetetete, tytytytytytyty, dedede, dydydydy;

 • powtarzanie zbitki sylabowej: teda-teda-teda, tede-tede, tedo-tedo, tedutedu, tedy-tedy;

• powtarzania zbitki sylabowej: deda-dedadeda, dede-dede, dedo-dedo, dedu-dedu, dedy-dedy;

 • suszarka – mocne dmuchanie na czubek języka uniesiony do wałka dziąsłowego (zaczarowane miejsce) , aż do pojawienia się dźwięku tr; 

 • Ćwiczenia wymowy głoski „r” w sylabach  

• mały ptaszek uczy się śpiewać – powtarzanie sylab szeptem, potem głośno: la la la – trla, lo lo lo – trlo, lu lu lu – trlu, le le le – trle, ly ly ly – trly, li li li – trli;  

• naśladowanie różnych odgłosów: - gra na trąbce – tra ta ta, tre te te, tru tu tu... - karabin maszynowy – trtrtrtrtrtrtrtr - budzik – drdrdrdrdrdrdrd - groźny pies – wrwrwwrwrwr - traktor – pyr pyr pyr, tyr tyr tyr - świnka – chrum, chrum - ćwierkające wróbelki – ćwir ćwir - fruwające ptaki – frr frr frr - zatrzymanie konia – prr, prr - wrona – kra kra kra - samochód – brum brum - pękający balonik – trach! - czyszczenie butów – szuru szuru - zapalanie światła – pstryk!  

• Rozmowa w języku Zulu – Gula : powtarzanie sylab zawierających głoskę r:       tra, tro, tre, tru, try,                                                                                     atra, atro, atre, atru, atry; otra, otro, otre, otru, otry; etra, etre, etru, etry; utra, utro, utru, utry; ytra, ytro, ytre, ytry, dra, dro, dre dru, dry

adra, adro, adre,  adru, adry, odra, odro, odre, odru, odry, edra, edre, edro, edru, edry, udra, udro, udre,udru,  udry       ydra, ydro, ydre, ydru, ydry       ar, or, er, ur, yr       ra, ro re, ru, ry 

 • Utrwalanie prawidłowej wymowy głoski r w wyrazach :

  trawa, trasa, tramwaj, tratwa, trampki, tran,  trochę, troje, trudny, truskawka, trybuna, strażak, wiatrak, siostra, futro, jutro, lustro, patrol, wątroba, piętro,      strona, opatrunek, struś, strumyk, futryna, cytryna, strych, strach, trąba kołdra, wiadro, zdrowy, biedronka, landrynki, adres, hydrant, drabina, droga, drut, drugi, drogi, druk, drobne, draka, drylownica, drań, drążek, drelich, mądry, wydry, podróż, kadra, praca, pralka, pralnia, prasa; prosty, proszę, prosiak, problem; prędko, precel, prezent, próba, próchno, oprawa, uprasowany, wyprawa brat, brama, bratki broda, broszka, brokuły, bruk, brudny, brulion bryła, bryka, brylanty ubranie, obrazek, zebra, obrona, obroża, obrok,  

• utrwalanie prawidłowej wymowy głoski „r” w zdaniach aż do zautomatyzowania w mowie potocznej - opowiadanie obrazków - loteryjki obrazkowe - wierszyki - piosenki   

 ZESTAW ĆWICZEŃ MAJĄCYCH NA CELU WYWOŁANIE PRAWIDŁOWEJ ARTYKULACJI GŁOSEK SZEREGU SZUMIĄCEGO (sz, ż, cz, dż)  

Ćwiczenia motoryki narządów mowy:

  • konik – kląskanie czubkiem i środkiem języka;

• winda – otwórz szeroko buzię, poruszaj językiem tak jakby był windą – raz do góry, raz do dołu;

 • malarz – malujemy pędzlem (język) sufit (podniebienie) – zaczynamy od zębów w stronę gardła;

• młotek – wbijamy gwoździe w ścianę. Zamieniamy język w młotek, który będzie wbijał w ścianę (wałek dziąsłowy) zaczarowane gwoździe (najpierw należy szpatułką lub zimną łyżeczką dotknąć podniebienia tuż za górnymi siekaczami nazywając je np. zaczarowanym miejscem lub parkingiem – w tym miejscu język powinien „przybijać” gwoździe);

• liczenie ząbków – dotykanie czubkiem języka kolejnych ząbków na górze i na dole przy szeroko otwartej buzi;

• żyrafa – ma długą szyję, którą potrafi wyciągnąć wysoko do góry – a jak daleko ty sięgniesz swoim językiem?;

• słoń – ma długą trąbę, którą potrafi wszędzie sięgnąć – a czy ty potrafisz dotknąć językiem ostatniego zęba na górze? ( na dole, nosa, brody, ucha itd.);

• sklejanie pierogów – nagryzanie brzegów języka zębami (masaż i rozciąganie języka);

• wyżymaczka – przeciskanie języka przez maksymalnie zbliżone do siebie zęby

 • półeczka – wysuwanie szerokiego języka z buzi nie dotykając zębów;

• zlizywanie z płaskiego talerza nutelli, miodu, mleka w proszku – w zależności od upodobań dziecka; • odrywanie językiem przyklejonego do podniebienia opłatka, andruta;

• zdmuchiwanie skrawka papieru umieszczonego na czubku języka;

• przytrzymywanie czubkiem języka przy podniebieniu (na„parkingu”), rodzynek, płatków kukurydzianych, rodzynek itp.

• Wysyłanie całusków na odległość;

• świnka – wysuwanie obu warg do przodu, udając ryjek;

• wąsy – przytrzymywanie słomki lub ołówka pomiędzy wargą a nosem (oczywiście bez pomocy rąk); • straż pożarna – naśladowanie syreny poprzez dosadne wymawianie głosek       e – o, i – u, a – u;        

WYWOŁYWANIE GŁOSKI W IZOLACJI   wywoływanie głosek szeregu szumiącego zaczynamy od głoski „sz”  

• podczas wymawiania głoski sz robimy z warg „ryjek” - można przytrzymać policzki palcami;

• język unosimy do góry w okolice wałka dziąsłowego („zaczarowane miejsce” z wcześniejszych ćwiczeń);

• zęby zbliżamy do siebie (nie zaciskamy!): utrzymując to położenie narządów artykulacyjnych polecamy dziecku dmuchać na czubek języka  

UTRWALANIE GŁOSKI W IZOLACJI  

• zabawa „ciepło – zimno” - na zmianę sami mówimy sz – s trzymając dłoń dziecka przy swoich ustach; dziecko odczuwa na dłoni ciepło przy głosce szszszsz, zimno przy głosce ssssssssss. Potem zamiana: to dziecko wymawia głoski.

• Zabawa w „szumki” - wypowiadamy zdanie, dziecko wybrzmiewa głoskę sz: - szumi morze – szszsz... - szumi wiatr – szszsz.... - szumi las – szszsz... - szumi woda – szszsz... - szumią drzewa – szszsz... - szumią liście – szszsz... - szumię ja – szszsz... - szumisz ty – szszsz... - szumi babcia – szszsz...   itd.  

UTRWALANIE GŁOSKI W SYLABACH  

1.Rozmowa w języku Zulu – Gula – powtarzanie sylab zawierających głoskę sz:   sza, szo, sze, szu, szy asza, aszo, asze, aszu, aszy osza, oszo, osze, oszu, oszy, esza, eszo, esze, eszu, eszy, usza, uszo, usze, uszu, uszy, ysza, yszo, ysze, yszu, yszy  

UTRWALANIE GŁOSKI W WYRAZACH

• loteryjki obrazkowe; • rozsypanki wyrazowe; rebusy literowo – obrazkowe; przykładowe wyrazy: szafa, szalik, szatnia, szabla, szachy, szopa, szofer, szeroki, szelki, szuflada, szufelka, szyba, szyja, szyny, szynka, szydełko

kasza, kaszel, maszyna, nosze, kosze, kalosze, koszyk, koszula, kieszeń, wieszak, puszek, groszek kosz, listonosz, kapelusz, mysz szkoła, szkło, szklanka, szpulka, szpital, szpada, szpak, sznurek, sznurowadło, szmata myszka, puszka, broszka, gruszka, poduszka, szyszka,  szary szalik,  szkolna szatnia                       bursztynowa broszka, szerokie szelki,  pluszowy kapelusz, wasza szkoła ,nasza szatnia                     puszka groszku,  szara mysz ,koszyk gruszek , wyszywana poduszka,  szklany naszyjnik   

 UTRWALANIE GŁOSKI W ZDANIACH AŻ DO ZAUTOMATYZOWANIA POPRAWNEJ

ARTYKULACJI W MOWIE POTOCZNEJ

  • Opowiadanie obrazków; •  

przykładowy materiał do ćwiczeń:   Na wieszaku wisi szalik. W szatni stoją wieszaki. W koszyku jest groszek. Mama szyje koszulę. W szkole jest szatnia. W szufladzie są szachy. Nasza pani pisze na maszynie. Urszula idzie do szkoły. Szymek ma szarą koszulę. Wszystkie przedszkolaki noszą fartuszki.            W koszyku jest sałata. Koło szkoły stoją sanki. W szafie wisi sukienka. Mama przyniosła ze sklepu szynkę. Stefan ma kaszel. W szufladzie są spinki. Przy szpitalu rosną sosny. W szopie stoi kosa.   „Łakomczuszek” Raz do brzuszka łakomczuszka wpadła gruszka, dwa jabłuszka, miód z garnuszka, z barszczem uszka i bigosu cała puszka Oj, uważaj łakomczuszku – straszny tłok jest w twoim brzuszku! Od Warszawy do Koluszek tyś największy łakomczuszek!        

PRZYKŁADOWE ĆWICZENIA ODDECHOWE 

 • Unoszenie rąk w górę podczas wdechu i wolne, spokojne ich opuszczanie podczas wydechu. To ćwiczenie można wykonywać z dzieckiem w pozycji stojącej, siedzącej lub leżącej;

 • kołysanie zabawki – na brzuchu dziecka na wysokości przepony kładziemy zabawkę np. pluszowego misia – zadaniem dziecka jest kołysanie zabawki za pomocą oddechu;

• Przenoszenie skrawków papieru, płatków kukurydzianych, ryżu preparowanego, kawałków waty za pomocą słomki do napojów z jednego miejsca w drugie. Dziecko chwyta wargami słomkę i na wdechu łapie dany przedmiot przez zassanie go do słomki aby przenieść go w wybrane miejsce (uczy się wstrzymania oddechu);

• dmuchanie na skrawki papieru, folii, itp. w celu wydobycia z nich dźwięku i przesunięcia na płaszczyźnie;

• dmuchanie na piłeczkę pingpongową przez słomkę do napojów;

• zdmuchiwanie świeczek urodzinowych ustawionych w jednym rzędzie za pomocą jednego dmuchnięcia;

• dmuchanie na płomień świecy tak, żeby „zatańczył”, ale nie zgasł;

• zdmuchiwanie płomienia świecy z jak największej odległości;

• dmuchanie na kartkę papieru przyłożoną do ściany tak aby nie spadła;

• dmuchanie na piórko – czyje poleci dalej, wyżej;

• dmuchanie na wiatraczek – tak, żeby kręcił się jak najdłużej;

• puszczanie baniek mydlanych;

• nadmuchiwanie baloników;

• gra na flecie prostym, harmonijce ustnej, trąbce, grzebieniu;

• naśladowanie syreny wozów strażackich, karetki, policji itp. - na jednym wydechu;

• śpiewanie piosenek, recytacja wierszy;

• zabawa w nurka – dmuchanie przez rurkę do szklanki z wodą tak, żeby powstały bąbelki ;

• dmuchamy przez słomkę na powierzchnię wody tak, aby zrobić w niej „dołek” lub tak, żeby ją „zmarszczyć”;

• zabawy dźwiękonaśladowcze:

• - uciszamy płaczące dziecko – ciiii...

 • - spuszczamy powietrze z balonika – sssssss;

• - chuchamy na zmarznięte ręce (lub lusterko tak, żeby zaparowało) – chuuu

• - szumi wiatr – szszsz...

• - lokomotywa: wypuszcza powietrze – pssss, ffff; jedzie – cz -cz -cz -cz; sz -sz -sz -sz; pędzi po torach – tuf- tuf- tuf- tuf; to-to-tak, to-to-tak; hamuje: psss...

• kosimy trawę: wdech – ciach!, wdech – ciach! • Rąbiemy drewno: wdech – trrrach!, wdech – trrrach!      

 

ZESTAW ĆWICZEŃ MAJĄCYCH NA CELU WYWOŁANIE PRAWIDŁOWEJ ARTYKULACJI

GŁOSEK TYLNOJĘZYKOWYCH  „k” „g” 

 Ćwiczenia ogólnej motoryki narządów mowy:

• winda – otwórz szeroko buzię, poruszaj językiem tak jakby był windą – raz do góry, raz do dołu;

• malarz – malujemy pędzlem (język) sufit (podniebienie) – zaczynamy od zębów w stronę gardła;

• młotek – wbijamy gwoździe w ścianę.

Zamieniamy język w młotek, który będzie wbijał w ścianę (wałek dziąsłowy) zaczarowane gwoździe (najpierw należy szpatułką lub zimną łyżeczką dotknąć podniebienia tuż za górnymi siekaczami nazywając je np. zaczarowanym miejscem lub parkingiem – w tym miejscu język powinien „przybijać” gwoździe);

• liczenie ząbków – dotykanie czubkiem języka kolejnych ząbków na górze i na dole przy szeroko otwartej buzi;

• słoń – ma długą trąbę, którą potrafi wszędzie sięgnąć – a czy ty potrafisz dotknąć językiem ostatniego zęba na górze? ( na dole, nosa, brody, ucha itd.);

• wyżymaczka – przeciskanie języka przez maksymalnie zbliżone do siebie zęby

• zlizywanie z płaskiego talerza nutelli, miodu, mleka w proszku – w zależności od upodobań dziecka; • zdmuchiwanie skrawka papieru umieszczonego na czubku języka;

 • przytrzymywanie czubkiem języka przy podniebieniu (na„parkingu”) hallsów, rodzynek, płatków kukurydzianych, rodzynek itp.

• Wysyłanie całusków na odległość; • świnka – wysuwanie obu warg do przodu, udając ryjek;

• wąsy – przytrzymywanie słomki lub ołówka pomiędzy wargą a nosem (oczywiście bez pomocy rąk); • straż pożarna – naśladowanie syreny poprzez dosadne wymawianie głosek       e – o, i – u, a – u;  

Wśród przyczyn zaburzeń realizacji głosek „k” i „g” wymienia się niską sprawność ruchową języka, a w szczególności jego tylnej części. Może to wynikać z ograniczonych jeszcze w tym wieku możliwości językowych. 

Zamiast wysklepienia się tylnej części języka i zwarcia z podniebieniem miękkim miejsce zwarcia przesuwa się do przodu jamy ustnej. Najczęściej tylnojęzykowe „k” zamieniane jest na zębowe zwarte  „t” (parakappacyzm) , natomiast dźwięczne „g” na „d” lub „h” (paragammacyzm).

Przykład: kura – tura, kino – tino, tak – tat, guma – duma, głowa – dłowa, itd. Zjawisko to najczęściej występuje jako etap przejściowy w procesie kształtowania się mowy, jednak w przypadku przedłużania się uznawane jest za wadę wymowy. Sposób powstawania tych głosek wymaga określonej sprawności wymienionych partii mięśni, czyli doprowadzenia do uchwycenia i zrozumienia przez dziecko różnicy w ich pracy. W związku z tym na etapie wstępnym przeprowadza się ćwiczenia polegające na unoszeniu języka i tworzeniu jego zwarcia z podniebieniem twardym, a następnie opuszczaniu jego czubka na dół jamy ustnej, za dolne siekacze tak, aby doszło do wysklepienia grzbietu języka w tylnej części jamy ustnej i wytworzenia się w tym miejscu zwarcia.  

Ćwiczenia wstępne do wywołania głosek „k”, „g”

• konik – kląskanie czubkiem i środkiem języka;

• sklejanie pierogów – nagryzanie brzegów języka zębami (masaż i rozciąganie języka);

• półeczka – wysuwanie szerokiego języka z buzi nie dotykając zębów;

• odrywanie językiem przyklejonego do podniebienia opłatka, andruta

 • oprzeć czubek języka o dolne zęby – język wybrzuszyć tak aby górne zęby skrobały jego grzbiet ( drapiemy koci grzbiet);

• płukanie gardła wodą – gulgotanie,

• dmuchanie przez nos na watkę (piórko) zawieszoną na nitce,

 • wymawianie przy szeroko otwartych ustach: aka, oko, uku, eke, iki, yky, ak, ok, ek, uk, ik, yk, ka, ko, ke, ku, ky, ki, aga, ogo, ege, ugu, ygy, igi, ag, og, eg, ug, yg, ig, ga, go, ge, gu, gy, gi  

• Przy wymawianiu głosek „k”, „g” można kłaść dłoń na gardle, aby ukazać dziecku, że głoska ta powstaje z tyłu jamy ustnej a nie z przodu.

• Pomocne może być włożenie końców dwóch palców między górne a dolne siekacze w celu „przytrzymania” czubka języka, co w znacznym stopniu utrudni zamianę głoski „k” na „t”.

• Zwarcie tylnej części języka z podniebieniem miękkim – niezbędne do artykulacji „k,g” - łatwiej uzyskać w pozycji leżącej z lekko odchyloną do tyłu głową. Masa języka wówczas samowładnie cofa się w głąb jamy ustnej.

• Wywoływanie prawidłowej artykulacji rozpoczynamy od bezdźwięcznego „k” - dźwięczne „g” najczęściej pojawia się wtedy samoistnie.   Utrwalanie prawidłowej artykulacji głosek w sylabach:  

aka ako ake, aku, aky, aki, oka, oko, oke, oku, oky, oki eka, eko, eke, eku, eky, eki uka, uko, uke, uku, uky, uki yka, yko, yke, yku, yky, yki Ka, ko, ke, ku, ky   Utrwalanie prawidłowej artykulacji w wyrazach:   kamień, kartofel, kara, katedra, kalosze, kanarek, kapelusz, kapral, kapusta, kareta, karmnik, karuzela, kaseta, kasztan, kot, komar, kogut, kołdra, kołnierz, komin, kominiarz, koniczyna, koń, kopalnia, korona, kos, kosa, kosz, kostka, kowal, koza, kozioł, konwalia, kura, kula, kurtyna, kupon, kupiec, kulig, kucharz, kubeł,

6.04.2020

Kilka propozycji – stron z ciekawymi zajęciami /ćwiczeniami logopedycznymi.

https://domologo.pl/

https://www.mimowa.pl/

https://www.logopasja.pl/

http://www.logozabawy.pl/2014/09/lista-blogow-i-stron-logopedycznych.html

14.04.2020

KOLEJNE ĆWICZENIA LOGOPEDYCZNE

Przykłady ćwiczeń oddechowych:

„Wąchamy kwiatki” – powolny wdech nosem, powolny wydech ustami (powtarzamy kilka razy);

Powolny wdech- unosimy ręce do góry, spokojny wydech- ręce opuszczamy;

„Papierki”- zdmuchiwanie kawałka papieru z gładkiej powierzchni; dmuchanie na wiatraczek, aby obracał się z równomierną prędkością;

dmuchanie na watkę, piórko;

robienie baniek mydlanych;

• ćwiczenia fonacyjne - mają na celu doskonalenie umiejętności kierowania własnym głosem np.

usypianie lalki – „aaaaaa...”,

syczenie gęsi – „ssssss”,

chuchanie na zmarznięte ręce – „ch, ch, ch...”.

wietrzyk, który porusza wiatraczki – „ffffff....”, zdmuchuje liście „szsz sz...”,

Dmuchanie baniek mydlanych w konfiguracji:

długo- krótko- długo

słabo- mocno- bardzo mocno

Tak, żeby dziecko mogło zobaczyć siłę wydechu

Zawody statków

z papieru lub kory możemy zrobić maleńkie stateczki, którymi możemy się bawić np. w wannie lub przy stole

Dmuchanie na zawieszone na nitkach małe elementy.

Również staramy się różnicować siłę wydechu.

 

Powodzenia Magda Grycz - Mocko

Szanowni Państwo,

Drogie Dzieci,

przesyłam Wam filmiki i zachęcam do poćwiczenia – YouTube .

 Logopedia na wesoło - https://www.youtube.com/watch?v=Lod1r88h61I

Logopedia ćwicz z dzieckiem w domu - https://www.youtube.com/watch?v=CA5fc6e-eZw

 

 Pozdrawiam serdecznie

Magdalena Grycz - Mocko

20.04. 2020 r. 

Usprawniamy małą motorykę.Dobrze wykonać te ćwiczenia przed lustrem. Liczy się JAKOŚĆ!!!

Usprawniamy motorykę – buzia pracuje!!!

ćwiczenia usprawniające motorykę narządów mowy - oto przykład opowiadania:

"Indianie’’.

Indianie wyruszają ze swojej wioski na polowanie. Żegnają się ze swoimi dziećmi (cmokając całujemy palce prawej ręki) i żonami (cmokając całujemy palce lewej ręki). Wsiadają na swoje konie i jadą (naśladujemy  językiem  tętent  koński, zmieniając brzmienie przez inny układ warg) przez most  (usta  jak  do  ,,u’’  i  kląskanie), a potem przez prerię (usta jak do ,,i’’ i kląskanie). Konie zmęczyły się  (parskanie)  i dają znak, że chcą pić:  ihaha, ihaha, ihaha. Indianie zatrzymują swoje konie:  prrr… prrr … prrr… Konie piją (ruchy języka z dołu do góry, naśladujące picie zwierzęcia). Nagle Indianie ujrzeli zwierzynę i strzelili z łuku. Zbliżała się noc, więc musieli rozpalić ognisko. Nie mieli zapałek. Zaczęli od małej iskierki i musieli mocno dmuchać, żeby ognisko się rozpaliło (dmuchanie  w  złączone  ręce). Upiekli na ogniu zwierzynę i zrobili sobie ucztę (mlaskanie  i  oblizywanie  szeroko  otwartych  ust). Po pewnym czasie zachciało im się spać  (ziewanie) i zasnęli (chrapanie). Rano Indianie zwołali rozbiegane konie: a-e-o, y-u-i (przeciągamy  samogłoski). Wsiedli na nie i pojechali przez prerię (usta jak do ,,i’’, kląskanie), a potem przez most (usta jak do ,,u’’ i kląskanie). Wrócili do wioski i witają się ze swoimi dziećmi (cmokając całujemy palce prawej ręki) oraz ze swoimi żonami cmokając całujemy palce lewej ręki).

Życzę miłej zabawy i wielu wrażeń.

      Magdalena Grycz - Mocko

 

27.04.2020r.

 Kolejną partię ćwiczeń logopedycznych dla dzieci

Obrazkowa zgadywanka.docx

Gimnastyka buzi i języka.docx

Krzyżówka.docx

6.05.2020r.

 Kolejną partię ćwiczeń logopedycznych dla dzieci

logopedia 1_.docx

logopedia 2 .docx

11.05.2020r.